in een hoek van mijn gedachten
wonen wij in buitenlucht
ademen Lorca in de regen
de winter slaapt op ons gezicht
we rusten daar tussen de randen
en wiegen de verloren tijd
die we delen op de oevers
van de dagen die we zijn
verborgen in de maanden
verdwijnen wij in buitenlucht
met Lorca op de lippen
de regen dansend in het licht