In een hoek van mijn kamer staat een mand
Een mand gemaakt van riet.
Soms til ik het deksel op en kijk erin.
De mand is tot de nok gevuld en ik bespeur geen bodem.
Soms verdwijnt mijn hand, mijn zoekende hand
Diep in die mand
Op zoek naar de bodem
Maar ik vind hem niet.
Soms vindt mijn hand, mijn zoekende hand
Iets kostbaars
Iets onaantastbaars
Ik noem het geluk
Ik noem het vrede
Ik ben onnoemelijk tevreden.
Van mijn schouders valt een druk,
de druk van het dagelijks bestaan.
Ik kan mij laten gaan,
mijn ogen sluiten,
de buitenwereld buiten sluiten.
Wat vind ik in dit zalig uur?
Literatuur.
© Marijcke Cauwe, 2017