U bent hier

Lieve God,

Omdat ik steeds hoorde dat u daar bent, ver weg vol van schittering
en ik hier ben, nietig en geneigd kapot te maken,
dat een diepe kloof gaapt tussen hemel, aarde en hel
en dat u met duizend ogen alles in de gaten houd,
om te wegen op een kosmisch grote schaal,
om te oordelen langs een loodlijn uit de hemel,

ligt nu mijn essentie, als een gloeiend kooltje, op de bodem van mijn bekken
waar het steeds bedekt wordt met een dikke deken als het licht ontvlammen wil
zodat slechts nog dampen vol van gif aan mij ontsnappen.

Zo is mijn nu leven geworden tot een rechtbank
waarin u aanklager, advocaat en ook rechter bent,
en waar ik als verdachte reeds veroordeeld ben.
Ook ben ik bewaker en mijn eigen cel heb ik vakkundig gedicht.
De sleutel hangt daar netjes wachtend aan een spijker in de muur,
totdat ik mijn tijd heb uitgezeten.

Lieve God, het is nu tijd de sleutel zelf ter hand te nemen.
Tijd mijn kooltje tot een brandend vuur te blazen
zodat al mijn kleuren zichtbaar schijnen en weer opgaan in het grote levensvuur.

© Michel van Pijkeren, 2021