U bent hier

Leef toch eens verdoolde

Snijd je oor en af leg het in een biezen mandje te luisteren op de golven
Breek je botten om geen lam te zijn verlies die stijve poot
zelfs voor de vinken valt niets te verklaren

Trek je ogen eruit en laat ze naast iemand vallen
Op een heldere dag kun je kijken tot vroeger
Een gelukkige blik naar de mens op het oog

Al verkruimelt de fundering van de wereld
Val zelf uit elkaar, zet je schouders eronder

Rijt de borstkas vaneen
Leg dat hart open

als een plein van de stilte, leg een knoop in je tong
Bind een touw aan de nek hang die kop in de wind

Houd je hoofd uit de wolken, verdwaas eens
Zwalk maar en zwier maar, doorzwengel de nacht
Leg de waanzinnigste zin op het puntje van je wezen, tast
Naar het laatste verhaal dat de golven vertelden

© Nemo, 2018