U bent hier

Laat mij maar even staan

Laat mij maar even staan,
In het licht wat langs de wolken schijnt.
Laat mij maar even gaan,
Naar de plaats waar die glimlach niet verdwijnt.

Heb geen angst voor wat komen gaat.
Pak het moment - het is lang genoeg.
Neem alles in je op - voordat het jou verlaat.
Zijn dit de antwoorden waarnaar je vroeg?

Voel, maar beleef geen eenzaamheid.
Haal de kracht uit je gedachten.
Zie, maar maak dit niet je eigen strijd.
Vertrouwen hebben in het afwachten.

Kom hier nu even bij mij staan,
In het licht dat bijna weer achter de wolken verdwijnt.
Zie jij wat ik zie? Voel jij hetzelfde? Het geeft niet.
Waar komt jouw verhaal vandaan?
Van de plek met schaars licht en dat in donkerte niet verschijnt.

Laat mij maar even staan,
Daar waar ik even niet hoef te denken.
Laat mij maar even gaan,
Dan leer ik onvoorwaardelijk mijn liefde te schenken.

Ga je de volgende keer weer even met mij mee?
Wie weet zijn we dan opeens met méér dan twee.
Vertrouw met mij.

© Joan White, 2017