U bent hier

La vie est belle

Moedwillig versplinterde dromen
brengen karrenvrachten
vol illusies
naar de stort
 
Het troosteloos leven
verwoordt zich
in dikke regendruppels
op het raam
Nietsziende blikken
gevangen in eenzame tweestrijd
 
Een flits
brengt een siddering
recht door het hart
Bloedend klamt het zich vast
de laatste twijg
 
Achter gesloten ogen
verdwaalt de hoop in stilte
De storm zet voet aan wal
Zijn vloedgolf
zwijgt kabbelend
 
De zon ontwaakt.

© Elizabeth van Mulken-Keur, 2021