U bent hier

Kruisweg

Een weg gaat smal
verloren in het veld.
Eenzaam begaanbaar
windt het pad als toeverlaat,
die het spoor langs krommingen
leidt zonder komaf of voorkennis
maar grijs en rustig als de lucht,
die met een vochtige vinger
door halmen strijkt.
Onontkoombaar ligt het veld,
een stille handreiking, niet van vlees
maar soms in kort bewogen golven.
Geen midden heeft het gewas,
dat uitgestrekt leeft

Op een splitsing van het pad
staat een beeld onder een
smal gevouwen dak.
De stenen mantelplooien
waaruit een hand niet beweegt
geven geen raad voor de onbenoemde
kruising van wegen.
Het hoofd licht gebogen,
blik stil gesloten.
Het slingerend pad ligt open
om gaan te vertolken onder
de vochtige toon van wolken.

© Pieter Sierdsma, 2017