De aardappel,
Vers van het land als een wortel in de pan,
Kokend bakkend bradend want we willen hem smakend,
We maken hem klein en fijn,
Schillen hem tot hij niet meer lijkt op wat hij hoort te zijn,
Maar toch blijkt het niet de gewilde smaak te zijn,
Hoe komt dat nou? Zei de wijze oude man flauw,
Hou hem nou gewoon natuurlijk.
Want de natuur is puur,
En zorgt voor een verfijnde smaak.
De man dacht eens na en liep naar zijn zoon.
Je bent uniek en dat is gewoon,
Uniek met een eigen stijl,
Terwijl dat niet mijn smaak is schrijf jij vanaf nu je eigen verhaal,
Ik sta nu wel paraat en beloof dat ik iets ga doen aan mijn ruggengraat.
De krieltjes smaakten oké maar de gepofte aardappel was het bijzondere van het diner
© Ruby Novak, 2022