blauw is het papier zegt de schaar
dynamisch zijn de wegen van jouw liefde
het gordijn van de zijden Ardennen
oh mevrouw likeur kus mijn lippen
dan worden we morgen samen wakker
zacht zingende boomtoppen
zweven wil ik tussen de eenzaamheid en verliefdheid
voor altijd en altijd fluistert de sereniteit
over het eindeloze zandpad
jouw hand daar ergens voorbij de horizon
onbegrensde adoratie voor de weemoed die me voortstuwt
de zegen die achter de mislukte oogst voortkwam
nu met gepaste distantie te aanschouwen
verknipt was de grond onder versleten zolen
blauw was de boei die werd uitgeworpen
uitstrekken is wat elke ochtend vanzelf gaat
volledige potentie wil elke boom proeven
geplant zaad brengt altijd voort wat nodig is
hoe langer ik jou moet missen
hoe meer de verbeelding wordt gevoed
jouw hand oh zo zacht
blauw het lint in je haar oh zo mooi
oh zo mooi
die eerste kus en dan zal ik loslaten
dan moet ik weer verder
want ik zweef tussen intervlechting en vaarwel
want alles komt
groeit met weerstand maar oh zo prachtig
en gaat