Kleurplaat

Achter de verwoeste dagen van natte ogen
ligt ze op bed, kind in de houtgreep - Haar
groene vent in het gele veld

Trots maar bang voor de zwarte nacht
puperen flitsen in de lucht doen haar zijn rode
taal
haten waarin hij
haar zal schaden
haar land
besmetten;
moeders verkracht, verdachte raketten op
verwachte plekken
niets gespaard, alles verlaten...

Het bedrog is eenzaam als ze haar okeren
ogen laat gaan langs de vele grijze stenen
Namen eens haar bloedverwanten, zal haar
kind deze roze wereld erven?

Het bruine jaar is laat en ze kan niet meer
huilen
Zijn wijf! De moord! Haar geliefde!
Moe en sloom haar laatste rode kus
drukt
op zijn
natte kapotte witte lijf
- gewikkeld in -
het blauw-geel van hun oranje liefde