Ik schrijf miljoenen lieve woorden
Op een kaartje met een strik
En stuur hem vol met liefde
Naar mijn eigen kleine ik
Naar een meisje wat nog rustig
In de zandbak zit te spelen
Nu nog niks vermoedend
Van welke wonden zijn moet helen
Want dat kleine meisje
Wat nu nog rust en vrede voelt
En wat nog lang niet weet
Welke wond er wordt bedoeld
Zei heeft nog een hele toekomst
Die stilletjes op haar wacht
Maar wat ze nog niet weet
Is dat de toekomst anders loopt
Dan hoe ze had bedacht
Dat ze woorden aan moet horen
Die ze nu nog lang niet kent
In tientallen berichtjes
Die iemand gedachteloos verzendt
Maar ik hoop dat dit meisje
Mijn kaartje goed bewaard
Want ook dit kleine meisje
Is onvoorwaardelijke liefde waard
Net zoveel als alle anderen
En zij dus niet hoeft te veranderen
Niet anders hoeft te doen
Om leuk genoeg te zijn
Want het perfecte plaatje
Is toch alleen maar schijn
© Bezig bijtje, 2024
