Ergens vannacht
Diep in het donker
Draaide jij rondjes
Om mijn ziel
De gordijnen bewogen
Het licht knipperde
Je fluisterde zacht
Maar wilde niet
Dat ik je zou horen
Ergens vannacht
In peilloos zwart
Zacht als een deken
Hoorde ik je wel
Het is niet wat je denkt
Ik ben je niet vergeten
Je fluisterde zacht
En wist niet
Dat ik je zou horen
Ergens vannacht
Bij wankel straatlicht
Draaide je rondjes
Om mijn hoofd
Vind je het goed zo
Als ik je hier achter laat
Ik fluisterde zacht
Maar wist wel
Dat je het zou horen
Ergens vannacht
Vreselijk gekrijs
IJzingwekkend gegil
Om mijn hoofd
Ik schrok wakker
Jouw geur, je warmte
Heel even was je hier
En ik wist meteen
Dat ik nooit meer zou horen.
© Jeroen Kraakman, 2018