U bent hier

Huilen we als honden

We keren de dagen om
kopen planten die we in te kleine potten stoppen
kijken tegen het licht in
breken stukjes huid af
rijgen kettingen van bewaarde illusies
slijten dromen aan nietsvermoedende mensen
likken foto’s af die we vinden
geloven we dat de waarheid verkocht is
hebben we honger naar grote getallen
vangen nachtvlinders om te drogen
vergeten we naar elkaar te kijken
willen we dat de wind nooit meer gaat liggen
dragen alleen onze eigen tassen
huilen we als honden
hopen we tegen beter weten in
dat we de volgende keer
op tijd zullen zijn

© Esther Fransman, 2018