Het is kaal en donker om me heen
en de zon staat vol aan de hemel.
Mooiweerwolken zorgen voor elkaar
najagende lichtgolven over het land.
Vannacht kon ik bij jou nog slapen
maar verder het weekend niet.
Dit is de grens en hoe het verder moet,
zonder elkaar, je weet het niet.
Zo fietst de burgerman, echtgenoot
en liefhebbende vader verder weg
van thuis dan hij, zo vlak bij huis,
voor mogelijk had gehouden.
Ik zie hem gaan: dat ben ik niet.
Daar fietst een man zonder jas,
schoon ondergoed in een plastic tas.
Het is kaal en donker in hem.
© Harm Stapert, 2021