De mensen
De arme mensen
Ik maak een reis mensen
Ik wil hen het beste wensen
Ik heb een reis mensen gemaakt
Ik wil hen het best wensen
De arme mensen
Een zware reis
De arme mensen
Ik ben opgewenst
Daar komt het
Geweld Geweld
Dat zich meldt
Het geweld
Mijn verwensingen aan die bruine knakkers
Geweld
Nee!
Foei!
Mag niet! Kan niet!
Want ze komen me dan halen
Hij komt me dan halen
Een zonde
Mijn zonde
Mijn geweld
Mijn fout
Mijn verweesing van het goede
Het rechte
Het vaste
De weg
Van de weg
Van de reis mensen
Ben ik geraakt
Geweld
Dan alleen nog geweld!
Overal geweld
Klapperendebrievenbussengeweld?
Ja mijn oren! Het was gemeen
Het was een aanval
Het was geweld
Ik wil terugdoen
Geweld Geweld
Het spijt me!
Overal geweld
Overal Overal
Een bacterie in mijn darmen eet vlees
Geweld
De buurvrouw vreet big-macs
Geweld
En een drol doet haar anus scheuren
Geweld
Als buiten de wind bladeren aftrekt
Geweld
En ik mijn huur betaal
Geweld
En het gas aandoe MIJN gas
trekt mijn geweten als gas door mijn zenuwen
Geweld
En verlies ik mijn cohesie
Vallend leg ik uit hoe ik viel aan Hem
Ik was opgewenst
Ik was moe
Maar ook dat was geweld
En als ik val in de nacht
Pist de lantarenpaal in mijn ogen
De eerste trein schiet voorbij
Misschien zit daar iemand in
En prevelt met het eerst uur
‘De arme mensen’