De lange stroken rijtjeshuizen
verdeelde blokken, zij aan zij
achter de planten, halfgesloten gordijnen
waar ik snel door de verlaten straten rij
door smalle stegen en kronkelige wegen
waar hoge daken de wolken raken
waar de buurman zich naar binnen haast
de deur vluchtig sluit onder een luid kraken
afgescheiden toch nauw met elkaar verbonden
in oude huizen met enkelsteens muren
thuis is, samenzijn met het gezin
hooguit geluiden die mengen met die van de buren
de gesloten straten dragen de huizen
bieden bescherming, waarborgen veiligheid
waar juist nu, warmte en verbinding nodig is
in deze akelig koude, nieuwe tijd.
© Wendy van der Aar, 2020