De liefde die ze geven is zo fragiel als glas dat elk moment breekt
Gekweld door oneindige nachtmerries zijn ze constant op de vlucht
Het innerlijke kind is ondergesneeuwd door een tragisch verleden die zich niet graag prijs geeft
Hun pijn is veranderd in de innerlijke stem die ze jarenlang met zich meedragen
Thuis was nooit een veilige haven maar een plek waar ze zich niet goed konden uitdrukken en de pestkoppen hun speelgoed stukslaan
Zoveel mensen die volwassen lijken maar niet klaar zijn voor de echte wereld
Verscholen achter een imago imiteren ze net een papegaai de woorden en gedrag van hun omgeving
Op zoek naar acceptatie heeft de imitatie ze een tijd ver gebracht toch zijn ze niets meer dan een leeg omhulsel waar het kind verschuilt die steeds om aandacht vraagt
Laten we stilstaan voor het kind dat nooit in ons heeft kunnen groeien of voor het kind dat we nooit konden zijn
Geef ze een stem om te kunnen spreken en geef ze de tijd om hun wonden te genezen zodat je voor jezelf de cirkel van herhaling kan doorbreken