De vrije muze zal het fijne
watermerk annexeren,
zal het netwerk van lijnen
in geschept papier blinderen:
Fecit op A4. -
De dichter is geen prater,
beweegt zich stil met woorden,
beelden en akkoorden,
stelt niet uit tot later.
Rukt aan het roerblad van de taal,
erflater van betekenis,
en trimt en reeft
als een schipper op het water.
Hij schrijft met zwart op wit
en ziet niet wat er is,
en ziet niet wat hij heeft:
dit roerblad van de taal
koerst vanuit gemis.
De vrije muze staat centraal.
Met zwier zullen haar vingers
als luchtwortels grijpen door
het vilt heen naar vergeten taal,
die uit het diepste diep onthullen.
Hij draagt zijn monnikspij
en doopt ten slotte weer
de geslepen veer
in het zwarte nu voor later.
© Rueb Th. Streep, 2016