we hingen onze persoonlijkheden uit als
wasgoed aan lijnen tussen kleurige huizen
iedereen kon ons zien maar niemand
viel ons op. wij vielen wel
voor elkaar, over elkaar en uit de lucht
allebei zweefden we boven de straten
en onszelf uit. gisteren nog knoopten we
dagen aan elkaar, vandaag leven we ze
het eelt aan onze voeten hebben we
geheeld en onze huiden olifant-gedikt
we zijn begonnen te groeien naar hoe we
ons voelden daar voor het Colosseum
we krijgen eindelijk weer lucht en
langzaam vinden we onszelf terug
© Aimée Zoon, 2022