De eerste dag. Ik ben spierwit. Maagdelijk. Mijn hoofd reflecteert zonnestralen in andermans gezicht. Mijn haar zit in model gebracht door borstel en kam. Elke haar heeft zijn plek. Mijn ogen staan dof. Doch al met een kleine twinkeling.
De tweede dag wordt mijn huid bruiner.
Mijn gezicht gloeit. Mijn haar begint in slierten naast mijn gezicht te hangen. Mijn ogen slaan zich op.
De derde dag kan ik mijn haar in model brengen zonder wax.
De vierde dag kan ik mijn haar in hanenkammodel brengen zonder wax. Mijn lach wordt breder. Mijn ogen knijpen zich meer dicht.
De vijfde dag blijft mijn lach staan.
De zesde dag krijgt mijn huid een looien kleur.
De zevende dag heb ik nog mijn kleding niet gewassen.
De achtste dag begint het landschap zich te weerspiegelen in mijn ogen. Ze kijken naar de verte, er verschijnen bomen in. Ook de jutters zijn in mijn ogen te zien. Ze staren waterig naar de overkant van de bar.
De negende dag is mijn huid zo bruin als de bomen. Mijn tanden zijn zo wit als het strand. Mijn haren staan door elkaar als de takken en de wind die door hen heen waait. Mijn ogen branden als de zon op mijn huid.
De tiende dag staan mijn ogen open als een kind dat een cadeautje krijgt.