U bent hier

Eeuwig is een lange dag

zou ik er vrede mee nemen net daar
te wachten, te rusten. zouden ze opkijken
van hun roman om even naar mij te kijken

door het raam kunnen ze mijn naam net
niet lezen. in een vierkante lijst zien ze
mijn silhouet. nooit zullen ze weten wie ik was

en de schaduwen op het pad ginds
ooit zullen ze afstappen om mij te lezen
ontmoeting is onvermijdelijk. seizoenen

glijden langs me heen, bomen ruisen
langs de polderwei. bleke tulpen gedijen
naast het spoor, ze wiegen bij mijn tombe

© Monique Bol, 2020