Schoonheid is overdracht van wijsheid.
Wat zie jij van mij?
Kijk in mij en beweeg mijn ziel met jouw blik.
Streel mijn bloedlijn.
Al zwetend wordt je huid gebaad.
Soms vraag ik me af of je overal even veel doorbloed bent.
Waar ben je afgeknepen?
Kan ik wat adem brengen in je gezicht?
Zachtjes blazen op je lippen,
ontspannende en vertrouwende mond.
Zoveel schoonheid in je onbeschaamdheid,
de kronkelingen in je benen,
verkromming van je rug.
De zwaarte van het leven heeft nog net niet zijn tol geëist.
Een sprankeling aan levensgenot, de diepte van nieuwsgierigheid.
Gedreven versmeltingen.
Warm en zacht glij ik door de ozonlaag.
Ik proef aarde en durf te erkennen dat ik de meester van bevruchting kan zijn.
Hebben mensen je vaak niet gehoord?
Heb je toen besloten te verdwijnen?
Waar zijn je voeten?
Laat je hielen zakken, ontspan, zucht en hijg in mijn oor.
Zó lang dat ik de staat verwar met woede of warm druppelend genot?
Kronkelend huilde ik jouw naam. Je hoorde me niet.
Toch zag ik je in mijn dromen.
Verbinding wordt ontlading.
Adem met mij mee naar een vrij leven.
Ik zie je en verwarm.
Sensitiviteit voor grenzen, onvoorspelbaar in hoe jij je lijnen afbakent.
Zo eenzaam verlangend en onbedoeld afstotend.