Ik heb al mensen van de brug geduwd
midden in de nacht, bij regen en wind
of op zomerse avonden, wanneer ze
dronken van de sangria niet weten waar ze zijn.
Sommigen bieden wel wat weerstand
maar ik weet wat ik doe en ga ervoor.
Voor honderd procent duw ik mensen van de brug.
Mensen die er soms niet klaar voor zijn
die nog naar huis hadden willen bellen
die al een reis hadden geboekt
of bij de bakker een taart hadden besteld.
Maar de dood wacht niet. De dood is
een ongeduldige vriend
die wacht op de brug, in het licht van een lantaarn.
Samen zullen we naar beneden springen
wees niet bang, ik zal je hand vasthouden.
Adem diep in, daar gaan we.
© <auteur geanonimiseerd>, 2024