U bent hier

Demens

Zes dames aan een tafel,
niet één ervan die spreekt.
Ze kijken glazig in het niets,
oorverdovend tikt de klok.

In gedachten gaan ze langzaam,
door het album van hun leven.
En zijn niet eens verbaasd,
dat de foto’s zijn verdwenen.

Bij morgen hebben ze geen beeld,
gisteren is een blinde vlek.
Waar ze zijn is hen een raadsel,
evenals wie toch die dames zijn.

Moeder’s ogen gaan weer stralen,
als ik naast haar schuif.
We zitten lang, hand in hand,
en alles is al gezegd.

© Rene Jansen, 2019