De woorden die je zei
Behoedzaam uitgesproken
Met zoveel zachtheid omkleed
Tegelijk zo nietsontziend
Dat het zonder aarzeling
Dwars door alle lagen heen sneed
Ze weerklinken
Keer op keer
En met elke klank
Versta ik ze steeds meer
Ze vragen tijd…
Om langzaam in te dalen
Naar waar ze werkelijk raken
Aan oude verhalen
Deze woorden, slechts een paar
Langzaam vinden ze grond
Ondermijnen heel mijn bouwwerk
Raken aan de diepste wond
De woorden die je zei
Nu ze uitgesproken zijn
Een onomkeerbare weg
Na diep gezien te zijn