U bent hier

De verwijtende rug

De mannen in mijn leven
Van achteren bezien

Na de laatste frontale botsing
Kijk ik ze op de rug
De rug kijkt terug
Verwijtend
En spreekt
De taal van de geslagen hond
De schouders enigszins gebogen
Als het schildje van de pad
Gebocheld en vernederend
Weggestuurd en weggejaagd
Lang verjaard verdriet en droefenis
Hoog opgeslagen
In schouderbladen die tranen gooien
In het heden

Ik
De volgende in de rij
Die het tij niet keren kon
Met paringsdansen
Vol geluk
Een rug die sprankelt
En zich met ontdooide ogen
Om zou keren

© Diavoletta, 2023