De rest kan ik niet delen

vannacht geschreven
dit moest af
eruit eigenlijk

ik had graag nog even het bewustzijn verloren
zoals iemand op het podium staat
in een roes en liever het publiek wil zijn

ik ben dat podium waardoorheen
de spreker breekt
zijn armen maken schrikreflexmatig een grijpende
babybeweging als een peuter die voor het eerst
begrijpt dat ie in slaap valt

ik schrijf een briefje voor mezelf
voor morgen en eindig met de woorden
hoe vreemd dat eigenlijk is
bevreemdend eng
de rest kan ik niet delen

zoals ik papiertjes niet kan verscheuren omdat
de woorden dan zo vluchtig afscheid nemen
liever iets later
als ik er niet meer ben