Onder jou lik ik prikkeldraad van mijn enkels
aai de wolven die ik schuwde.
Als een spiegel uit rauwe naaktheid geboren
pluk ik vruchten in je luwte.
Verlost van duistere bedenksels in
het verraad van naïeve dromen.
Omarm ik het geluid van de logge
kettingen in mijn oren.
Terwijl een nieuwe dag zich moeizaam
begint te roeren ontsluit de pont je contouren.
Met de waardigheid van een oude man
in het landschap gestrand.
Wuif je je takken
maakt buikschuivers in het land.
Vanuit de mist gerijpt heb ik je leren beminnen
door de eeuwen geschilderd in prachtige zinnen.
Ik zie je graag in Caravaggio’s woeste streken
aan de oevers van de helderste beken.
© Thinlizzy, 2023