De kapper mag en gaat weer open.
Stress, ik ben juist aan m’n weelderige
haardos gewend. Eerst ga ik op onderzoek uit.
Ik kijk en strijk daarbij over m’n matje in de nek.
Allereerst bij binnenkomst de handen desinfecteren.
Aansluitend een blauw met wit mondkapje opzetten.
Er zijn slechts drie modieuze stoelen in gebruik.
De tussenruimte is wel twee meter via afstand
inschatting met gebruik van gestrekte duim en pink.
Na elke klant worden de gebruikte stoelen ontsmet.
Betalen via pin. De kassa staat achter brandbaar plexiglas.
Ik nog heerlijk buiten. Voorlopig kunnen ze fluiten.
Vooralsnog groeit het haar niet op de rug. Alhoewel.
Toch wil ik (nog) niet aan de kappersbeurt komen!
© Dirk van Stralen, 2020