U bent hier

De enige constante is verandering

Roerloos blad, als een gebed zonder eind
Zo ademt mijn tuin de stilte
en zelfs de merels zwijgen

Dagen duurt het soms
en onbewust komt de gewenning
aan zoveel gratis geluk

Dan keert het tij
Er stroomt weer lucht door de lucht
Er gaat weer kou door mijn botten
Het botten is voorbij
Alles krimpt!
Blad valt, in plaats van roerloos
Stam kreunt, en zwiept zijn takken
De stoelen naar binnen
Markiezen omhoog
Het stormt!

Tot:

Ook dat weer voorbij
En de merel weer verlegen een eerste tjilpje
onder het motto:
"Er is nog nooit een wolk blijven hangen"!

© Dichter Ferrie, 2019