Toen je voor het laatst je ogen sloot
zag je nog net dat het kerkhof vervangen was
door een boek met gezichten.
Je kinderen komen niet naar je graf
ze laten hun hoofd hangen
boven de gerechten en lachende mensen
Je wist al dat de rede niet meer vatbaar was
het waarheidsserum dat de inenting moest stoppen
kreeg met de geachte feiten een afscheidsbrief
ze werden gehoond om hun eeuwen van gewichtigheid
Ergens in een vlaag zag je de leiders
als Russische soldaten door Berlijn marcheren
herhalingen zijn feiten geworden
net zoals Debbie uit Dallas
Ook je vak was maar een droom
geschiedenis is de toekomst
onwaarschijnlijk en onbekend
de excrementen opnieuw geboetseerd
hier en daar worden bloemen gelegd
liederen gecomponeerd
Die ochtend las je dat de laatste klachtenbrief
door een brievenbus op de zuidas gleed
Niemand kon er meer omheen, het stond er echt;
de waarheid zocht asiel
Discretionaire bevoegdheid was geboden
in de aarde groef men reeds een grote mond
de laatste vergunning was nu rond.