Koffie in een kopje suiker
schenkend genot
het lepeltje verankerd
een doodnormale dag in mei
Hoofd omgeven door wolken
dichtbij maar nooit erin
verlangend naar de eenvoud
de lucht waar ik gedij
Onderweg naar het geluk
de afslag chronisch gemist
op onbegaanbare wegen
is de waanzin gastvrij
De boom geveld
voordat de appel vallen kon
verzekerd van onzekerheid
de schaamte voorgoed voorbij
Een verloren ambacht
mijn geliefde droom
te vaak mijn ziel gegeven
de wanhoop dichtbij
Ik doop mijn wonden in zout
verlangend naar de pijn
leven zonder beleving
mijn slotakkoord nabij
De beleving ontgroeid
de kunst van het zien
hinkend naar de afgrond
waan ik me vrij
Vlucht van mijn leven
val van mijn dood
prooi van de marge
trofee van de razernij