U bent hier

Dat is waar ik toen niet aan dacht

en waar geen aanleiding toe was –
tenminste, niet die zondag. Langs

de potloodstreepjes op het gips
schemerde rimpeling van vlucht.

Ik keek de hoek in. Een rol tape
met stanleymes naast een gebruikt

condoom. Doorheen de ramen sneed
het licht een vreemde glimlach. Aan

de tranen van Cleo toen in
mijn hand. Dat het niets was. Dat is

© Michiel Bakker, 2019