Mijn handen om mijn nek zijn zielig
tussen mijn vingers blauwe vlammen, verslindt mij
om de woorden loslaten,
en smelt de sneeuw van het papier
sarcastisch...
Ik verwijder het gewicht van mijn schouders
maar het is intern ... binnen me!
Ik draai om mijn tranen
als een dorstig wolf
dus begrijp je het?
Zoals de armen van de bomen,
ik hang de leegte
en de stilte is melodie
dus begrijp je het?
Ik zou graag glas willen zijn
om te beseffen...
de betekenis van de breking
en de pijn kristalliseren
zonder kreunen,
zonder bloed,
alleen pijn,
kortom...
kortom...
Ik zou graag een herfstblad willen zijn
om te beseffen,
de betekenis van het vallen
en kroning van de tranen
zonder schreeuwen,
zonder huilen,
alleen tranen,
en instorten...
Instorting...
Ik zou graag een kaars willen zijn
om te beseffen,
de betekenis van de verbranding
en verdubbeling de vlammen
tussen roodheid en blauwheid
zonder rook,
zonder as,
alleen vuur,
en uitsterven...
uitsterven...
Ik zou graag water willen zijn
om te beseffen,
de betekenis van de regen
en de realiteit van het verdwijning
zonder vormen,
zonder kleuren,
alleen regen,
en bergafwaarts...
bergafwaarts...
Ik zou graag willen geloven
dat de waarheid gezegd wordt
In alle verhalen
Maar ...
kan het verleden een toekomst geloven die is weg?
dus staar in mijn gesloten ogen,
en voorspel van ...
met het hangende touw door hen,
zie je?
dat zelfmoord is vals,
voor wie is er al gestorven?
dus lach,lach
sta naast me
en vergeet wat er gebeurd is.
© MOON WOMB, 2017