U bent hier

Broos geluk

Het geluk trekt aan mijn mouw
Ik durf nog niet mee
Ze noemt mij een bange vrouw
Ze bespot
Mijn ingebeelde wee

Ik wil graag mee en zie
Groene weides van vrede
Zich in de verte uitstrekken
Maar ik ben bang
Het donker is zoveel bekender

Zonder ogen zie ik goed
In dit zwarte niemandsland
Geluk, jij bent zo’n kwetsbaar ding
Ik zal je breken vrees ik
Ik stel je vast teleur

Soms dans ik lichtjes om je heen
En snuif verlangend aan je geur
Maar verantwoordelijk zijn
Voor jouw bestaan
Dat kan ik niet

© Silvija, 2018