Oh vergankelijke Bloesem van de Tijd...
Uw pracht is aards toch eindeloos,
Op uw bleke gelaat met wangen van roos,
Schitteren zelfs de zoutste regendruppels die ik zo benijd.
Oh vergankelijke Bloesem van de Tijd...
Verborgen in de tempel van Aphrodite,
Waar gouden appels hun nectar vergieten,
Bent u de gelukzalige glinstering van Lustigheid.
Oh vergankelijke Bloesem van de Tijd...
Wanneer u mij verblindt met dansende schijnen,
Vergeet ik even dat ik wederom zal verkwijnen,
Door uw noodlottige afscheid.
© Maria Callemein , 2021