Blijf nog even bij me
maar niet al te dichtbij
dan blijf ik even steken
voor de laatste bladzij
dan is mijn hoofd bevrijd
van gedachten al versleten
die verliezen draagbaar maken
in de ondraaglijkheid van weten
dat jij van mij bent weggeroofd
eerder dan je had beloofd
het liefst doe ik mijn ogen dicht
maar ik zie telkens jouw gezicht
ik wil je verbannen uit mijn hoofd
voor even maar, tot het verdooft
wat jouw gemis heeft aangericht
maar ik zie telkens jouw gezicht
ik zie telkens jouw gezicht
maar voel al hoe het beeld vervaagt
ik ben zo bang je te vergeten
niet alleen dat je bent kwijtgeraakt
Blijf nog even bij me
kom maar dichterbij
dan blijf ik even steken.
Alles om niet alleen te zijn.