U bent hier

Bij elkaar

Door teloorgegane oorden, in 't door vorst beslagen Noorden
Tuurt een donker meisje huilend naar de ondergaande zon
Ze heeft duidelijk haar oorsprong in het Zuiden, want haar woorden
vormen voor de Noorderlingen slechts geluiden uit haar mond.

Ondertussen gaat de zon op in het uitgestrekte Zuiden,
Waar een witte man al zittend op een bankje in de hitte
Met een drankje zit te snikken van zijn pijnlijke verlangens
Naar het meisje waarvan hij wist dat ze daar zou moeten zijn.

Twee met zo weinig gemeen, met zo veel liefde. Zo alleen met elkaar.
Alleen liefde maakt ze één, liefde leidt ze ergens heen: naar elkaar.
De man kerft in het zand en diep in de sneeuw schrijft de vrouw:
Jij bent nu bij mij, en ik ben nu bij jou.

© Tycho Plantinga, 2018