Angst

Angst, jij monster met wel honderd monden
dat mij ontelbaar malen heeft verslonden
en weer onwillig uitgebraakt.
Een leven lang omknel je mij
maar ook vertel je mij
dat wij karmisch zijn verbonden,
dat je dicht bij mij moet zijn.
Angst, jij monster met je honderd monden
dat mij ontelbaar malen diep verwondde
mij tot een weerloos wezen maakt.
Levenslang vergezel je mij
maar ook vertel je mij
dat ik je ooit zal doorgronden,
dat wij vrienden zullen zijn.
Angst, voor jouw wondende monden
die als hongerige honden
zich haakten in mijn vel
vluchtte ik in werk en spel.
Jouw omhelzing was mij tot een hel
en ik...ik wenste in het paradijs te zijn.
Angst, steeds heb je mij teruggevonden,
uitgeput, moegestreden, vastgebonden
aan jouw zijn dat bitter smaakt.
Een leven lang omknel je mij
maar ook vertel je mij
dat onze strijd in vrede uit kan monden.
Angst, aan jouw hongerende monden
heb ik onlangs Liefde toegezonden
vertrouwensvol heb ik ze aangeraakt.
En zie, wat mij levenslang omknelde
en jij ontelbaar malen voorspelde
viel van mij af, was weg, verzwonden.