U bent hier

Als bloemen konden vertellen

Wandel mee in mijn omsloten tuin
Ver weg gestopt in de diepte van mijn gedachten
Door jou liggen er nu alle muren in puin
Omdat ik zie hoe we hier vroeger liefhadden en samen lachten

in de plaats waar mijn liefde voor jou werd erkend
voelt het alsof de natuur hier nu zijn winterseizoen kent

waar mijn liefde ooit voor jou groeide
zoals onze rozentuin van geluk in mij bloeide

vandaag voel ik er me met mijn gedachten echter alleen
de omslotenheid werkt beklemd als duisternis om me heen

doch is het een plaats waarin schoonheid zich manifesteert
waar de klimop langs de wand mijn innerlijke rust eert

waar onze liefde als een standbeeld staat
en ik erheen loop als een pelgrim die op een verre reis gaat

nu wordt het beschenen door een kille nazomerzon
het voelt als een momentopname van wat ooit tussen ons kon

alles voelt hier verbonden met jouw
als bladeren van een plant beladen met ochtenddauw

de zonnestralen en de donkere lucht vormen een deken van nostalgie
in mijn tuin is alles verbonden met jou en ons wat ik hier zie

op een dag waait hier echter een nieuwe wind
zoals de lente ook in de natuur zijn intrede vind

maar laat ik tot die dag mijn tuin in gedachten omarmen
herinneringen herbeleven en mijn hart eraan verwarmen

want zoals de natuur ook seizoenen heeft
zo wordt mijn tuin nu door mij beleeft

vandaag is het er nog een kille winter en ook die koude mag hier bestaan
de koude wind zorgt dat ik op een dag hier sterker zal staan

ooit zal ons standbeeld met mos begroeid raken
en kan de koude van jouw leegte me niet meer raken

maar tot die dag wandel ik in mijn tuin
en kijk ik met liefde en nostalgie naar ons puin

© Freya, 2016