Beste schrijver van mijn leven,
Gaat het goed, is alles oké?
Ik wilde gewoon even vragen hoe het gaat,
Volgens mij zit je ergens mee.
Tegenwoordig verspil je geen woorden meer,
Aan een metafoor of alliteratie,
Je schrijfstijl is koud en helder,
Met enkel leestekens als decoratie.
Er is zo veel uit mijn leven weggegumd,
Mooie scenario’s vroegtijdig verscheurd,
Verfrommeld in een hoekje, daar liggen al die romans,
Dus, schrijver, wat is er toch gebeurd?
Mijn theorie is dat je ruzie kreeg,
Want het zal er, met al die schrijvers van het bestaan,
Met al die verhalen van al die mensen,
Daarboven best wel eens hard aan toe gaan.
Misschien heeft het verhaal van een ander de mijne gekruist,
En hebben jullie toen bepaald met steen papier schaar,
Dat de ander zijn scenario mocht uitspelen,
En dat ik mij moest schikken naar…
Mocht dat zo zijn, schrijver, voel je niet schuldig
Denk niet dat ik vertrouwen mis,
Jij kunt er natuurlijk ook niet veel aan doen,
Dat het daarboven geen hemel is.
Dus, beste schrijver, werk verder aan mijn biografie,
Aan de tragedies die je voor mij schreef,
Aan mijn epos, met binnenkort een plottwist,
Zodat, al is het dan wat later, ook ik mijn happy-ending beleef.